Günah Olma

Sözlerimden anlamadın,gözlerime bakmak bu kadar zor mu?
İçimi görsen o büyük hisle darmadağın olursun...
Sapladığın okları görsen pişman olursun...
Yalansin dersen günah olursun...
Hiç kimse için bu kadar ateşi hissetmedi bu kalp.
Ateş de sensin,ateşi yakan da...
Közüm de sensin...Kokusunu hala alamadın mı?
Sen bana ateşin sönmüş diyorsun ama,
Korum hala her yeri yakacak kadar.
Bestem yok,
Ama bir ben kaldım tutuşacak...

Vakitsiz,zamansız,hesapsız...

Çok mu zor her dönem baharı yaşamak? İllaki araya bir kaç yaprak dökmek mi gerek? Gökkusagını görmek için islanmak mi lazim her seferinde? Yada göçmen kuşların kanat çırpmalarını seyretmek için o kadar zaman beklemek?? Neden herseyin bir zamanı olmak zorunda? Ne olurdu şart olmaksızın istediğine kavuşşan? Kolay olmasın tamam...Ama bu kadar da zor olmasın.

Belki de bu zorluk onları önemli kılan... Ama kışı atlatmasaydım da sevmeyecek miydim nisan ayını? Bahar kokusunu,gokkuşagı renklerini??? Görmezden gelebilir miydim bütün o taptığın güzellikleri?

Karışığım yine...Yine karışık günler kapıda...Dalgalanıyorsun Onur. Peki sahilinde deniz kabukları varmı??? Hiç sanmıyorum...

Bazen kendimi anlatmakta zorlanıyorum. Kurulması gereken cümleler değil, içinde oldugun durum insanı zora sokuyor. Hangi laf seni cıkarır o kuyudan bilemiyorsun.Sen çıkmak için çırpınsan da,yukarıdan ip sallanmadıkca mahkumsun o karanlığa. El veren olmasa da rüzgar sesi işliyor içine,nefesin kesiliyor,hevesin kursagında kalıyor. Boğulmasan da kör kuyuda,beyninin içindeki böcekler kemiriyor seni korkma...